Pchnęliśmy drzwi CPVS w Brukseli
KategoriePraca/Kontrkultura/Zdrowie/Zdrowie psychiczne/wiola/napaść seksualna/Belgia
Urodzić się
23 maja 2023 r
00
Kliknijlódprzeczytaj drugi artykuł z tej dwuczęściowej serii i dowiedz się więcej o wpływie tej pracy na morale żołnierzy.Brak (lub prawie) komunikacji wokół tych miejsc zaprojektowanych specjalnie dla ofiar przemocy seksualnej ma swoje wytłumaczenie. Kiedy zostały otwarte w 2017 r., zespoły trzech pierwszych ośrodków – Brukseli, Gandawy i Liège – były wciąż zbyt małe, aby przyjąć dużą liczbę ofiar. W związku z tym starano się początkowo nie zachęcać do promowania CPVS wśród ogółu społeczeństwa, aby nie przeciążać usług i umożliwić ofiarom wysokiej jakości przyjęcie. Smutna rzeczywistość środków.
Od tego czasu liczby były stopniowo zwiększane, aby przyjąć większą liczbę ofiar bez zakłócania warunków. W styczniu ubiegłego roku brukselskie centrum zostało nawet rozbudowane, aby móc przeprowadzać jednocześnie więcej zabiegów i wtedy nastąpiła duża fala rekrutacji. W tym samym czasie, chociaż początkowo współpracował tylko ze strefą policyjną Brukseli-Stolica/Ixelles, CPVS przy rue Haute otworzył się na wszystkie strefy policyjne w okręgu sądowym Brukseli. Aby dać wyobrażenie o tłumach, w styczniu brukselski zespół przyjął 83 ofiary – w poprzednim miesiącu było ich 55. Stanowi to kilka osób dziennie. Céline Van Vaerenbergh (35 l.), koordynatorka brukselskiej strony, mówi nam, że od tego czasu nie było ani jednego dnia, żeby nie pojawiła się przynajmniej jedna ofiara.
Co to jest CPVS?
ICentra leczenia przemocy seksualnej (CPVS)Jej misją jest przyjmowanie wszystkich ofiar przemocy seksualnej 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu. Oferuje opiekę medyczną i medyczno-prawną, możliwość złożenia skargi oraz wsparcie i opiekę psychologiczną dla dorosłych i dzieci, niezależnie od płci. Ideą jest zebranie pod jednym dachem różnych zawodów, z którymi spotkałaby się ofiara przemocy seksualnej w okresie opieki do momentu złożenia skargi oraz podczas długotrwałej obserwacji psychologicznej. Można to osiągnąć na trzy sposoby: spontanicznie, przez policję lub przez szpitalny oddział ratunkowy.
Model CPVS nie bierze się znikąd. Struktura miała już swoje podstawy w CHU Saint-Pierre, gdzie protokoły określały zarządzanie przemocą seksualną. Jest więc rzeczą naturalną, że ten szpital został wybrany na centrum Brukseli, obok szpitali w Liège i Gandawie. Po początkowej dwuletniej fazie pilotażowej, Instytut ds. Równości Kobiet i Mężczyzn, Federalna Służba Zdrowia Publicznego i policja przejęły inicjatywę CPVS, kontynuując projekt w ramach federalnej polityki równych szans .
W jakich miastach występują?
Pierwsze lata próbneudowodniły skuteczność tego szczególnego wsparcia w Gandawie, Brukseli i Liège. W 2017 r. przez drzwi trzech ośrodków przewinęło się 930 osób – wobec 600 oczekiwanych. Centra w Charleroi i Antwerpii zostały następnie otwarte w 2021 r., Roeselare i Louvain w 2022 r., a w Genk i Namur w 2023 r. Centrum w Arlon jest następne na liście. Różne ośrodki komunikują się ze sobą, a najmłodsi korzystają z doświadczenia Centrum Brukselskiego, które zapewnia im przede wszystkim szkolenia. W związku z tym każda ofiara przemocy seksualnej na terytorium Belgii może, maksymalnie przez 1 godzinę jazdy, być pod opieką CPVS.
Czego się spodziewać, kiedy pcham drzwi CPVS?
Istnieje protokół, ale nie ma typowego wsparcia. W trakcie procesu każda ofiara otrzymuje taką, która najlepiej odpowiada jej potrzebom, a jej zgoda jest motorem napędowym całego procesu.
Spotkaliśmy Jade*, która opowiedziała nam, jak została przyjęta i otoczona opieką po ataku w Brukseli. Na początku 2023 roku Jade zgłasza się do CPVS dzień po swoim ataku. Zanim tam pojechała, nigdy o nim nie słyszała. To dzięki przyjacielowi odkrywa swoje istnienie. Opowiada nam krok po kroku o swoim leczeniu. Aby zachować jego anonimowość i przedstawić dodatkowe informacje, porównaliśmy jego doświadczenie z zeznaniami różnych pracowników.
17:00: „W towarzystwie przyjaciela pojawiłem się na CPVS rue Haute. Było dużo ludzi i musieliśmy czekać, zanim zostaniemy przyjęci. W międzyczasie dostałem colę i trochę przekąsek dla zabicia czasu. Skończyło się na tym, że zostałam przyjęta przez pielęgniarkę na pierwszą rozmowę. Jego ciepło całkiem dobrze kontrastowało z supermedycznym aspektem tego miejsca. Pielęgniarka wyjaśniła mi, jak to się stanie. Opowiedziałem jej szczegółowo o napaści, a ona zrobiła notatki. Zajęło to dwie godziny. To spoko, bo zaproponowała mi zwolnienie lekarskie na tydzień, bezpłatne sesje psychiatryczne i mnie uspokoiła. To była dobra przestrzeń, mogłam powiedzieć, co mi się przydarzyło, bez bycia ocenianą. Poczułam wsparcie i to już jest swego rodzaju zadośćuczynienie. Następnie zaproponowano mi poddanie się badaniom lekarskim i sądowym. W stosownych przypadkach pielęgniarka pobierała próbki. Musiałam tam zostawić swoje ubrania, a nie miałam zapasowych, więc dali mi trochę więcej. W końcu mogłam wziąć prysznic. »
19:00„Po egzaminie miałam możliwość złożenia reklamacji. Na początku nie bardzo chciałem, ale pielęgniarka mnie zachęciła. Zdecydowałem się to zrobić, ponieważ policja jest specjalnie przeszkolona. Są w centrum, nie trzeba iść na komisariat.
Pielęgniarka dobrze mnie wcześniej poinformowała. To było uspokajające. Powiedziała mi na przykład, że to, że brałem narkotyki, raczej działa na moją korzyść – kiedy skłonni jesteśmy myśleć odwrotnie – bo to sytuacja obciążająca dla agresora. Przed zeznaniem musiałem czekać jeszcze dwie godziny w sali typu szpitalnego. Oglądaliśmy filmy z moim przyjacielem, ale były bardzo długie. » 21:00„W końcu zostałem przyjęty w sali przesłuchań CPVS, aby powtórzyć atak po raz drugi, był dość ciężki, a miejsce było ciasne. Mój kumpel mógł zostać przy mnie. Inspektorzy byli całkiem spoko i szczerze mówiąc nie oceniali. Z pewnością było to mniej onieśmielające niż na zwykłym komisariacie policji, ale mimo to zostało sfilmowane, więc było trochę stresujące. » 00:30„Inspektorzy zaproponowali mi powrót na miejsce ataku. Było już bardzo późno, byłem u schyłku życia i przyznam, że nie spodziewałem się tego, ale poszedłem. Chcieli sprawdzić, gdzie są kamery monitoringu. Na szczęście byłam jeszcze z przyjaciółką. Potem odwieziono mnie do domu. Od początku do końca byłem bardzo mile widziany. W całym tym nieszczęściu i piekle znalazłam piękne światło, udało mi się nawet trochę pośmiać. Robotnicy są zbyt silni. Cieszę się, że to miejsce istnieje, powinno istnieć wszędzie. »
po:„W następnych tygodniach pielęgniarka dzwoniła do mnie, aby dowiedzieć się, jak sobie radzę, czy czegoś nie potrzebuję lub czy powinienem wpaść. Bardzo mi to pomogło, bo przez pierwsze dni, a nawet tygodnie, naprawdę nie czułem się dobrze. Byłem ciągle czujny i niespokojny. Miałem duże epizody depresji i to wsparcie pomogło mi się utrzymać. Kiedy nie odbierałem, zostawili mi wiadomości głosowe. Nawet dzisiaj pozostaje cenną obecnością. »
Badanie kryminalistyczne
Oprócz samego modelu, który różni się od tradycyjnego wsparcia, postanowiliśmy przyjrzeć się bliżej badaniu kryminalistycznemu i złożeniu skargi. Badanie przeprowadzane jest przez pielęgniarki przeszkolone jako biegli sądowi w aspekcie medyczno-prawnym. Badanie to jest podobne do zestawu do napaści na tle seksualnym (zestaw SAS) wykonywanego w przypadku złożenia skargi. Céline, koordynatorka, wyjaśnia nam, czym to się różni.
Po pierwsze, zestaw SAS zawiera listę instrukcji i narzędzi do pobierania próbek od ofiary napaści na tle seksualnym. Zdaniem koordynatora często wykonują je osoby niewykwalifikowane, które czasami muszą działać w trybie pilnym i które zadowalają się krok po kroku realizacją procedury. W CPVS pielęgniarki medycyny sądowej pobierają próbki zgodnie z historią ofiary, co oznacza, że jeśli na przykład nie doszło do kontaktu na poziomie narządów płciowych, nie zostanie pobrana żadna próbka w tym miejscu.
Druga istotna różnica polega na dostępie do zestawu SAS. Rzeczywiście, aby to zrobić, konieczne jest złożenie reklamacji. Z drugiej strony w CPVS próbki są przechowywane w lodówkach przez 6 miesięcy jako środek ostrożności. Jeśli ofiara zmieni zdanie i ostatecznie zdecyduje się złożyć skargę, może zażądać dostępu do swoich próbek.
Złożenie reklamacji
Funkcjonariusze policji obecni w CPVS są wiceinspektorami przeszkolonymi do przyjmowania tego typu skarg w celu uniknięcia wtórnej wiktymizacji. Ubrane są w cywilne ubrania i są przyzwyczajone do kontaktu z ofiarami napaści na tle seksualnym.
Do CPVS w Brukseli składa się od 50 do 60% skarg w porównaniu z 10% ogółem zgłaszanych drogą tradycyjną. Ten rodzaj wsparcia ma wyraźny cel, jakim jest zmniejszenie czarnej liczby, oferując ofiarom ramy zachęcające do składania skarg, chociaż niekoniecznie jest to cel dla wszystkich, ponieważ odbudowa nie zawsze przechodzi przez ten etap.
Niestety, gdy procedura prawna wykracza poza mury ośrodka, ofiara ponownie trafia do instytucji, które nie są przeszkolone w tych konkretnych przypadkach, a zarówno komunikacja, jak i wyniki mogą być rozczarowujące.
Dla kogo są CPVS?
Są otwarte dla wszystkich, ale w rzeczywistości przyjmują głównie kobiety. Tylko 10% zgłaszających się tam ofiar to mężczyźni.
W Brukseli duża część zespołu jest dwujęzyczna, francusko-holenderska, a wśród personelu mówi się kilkoma innymi językami, co ułatwia opiekę nad największą liczbą. Mówimy po angielsku, hiszpańsku, polsku lub arabsku. W przeciwnym razie jest Google trad i Deepl. Albo rysunek.
Wsparcie jest bezpłatne dla wszystkich. Nie trzeba pokazywać dowodu osobistego. Podaje imię, nazwisko i adres. Jeśli go nie ma, pudełko pozostanie puste, ale drzwi będą otwarte. W takim przypadku zespół rozważy równoległe utworzenie opieki społecznej. Trudno jest dotrzeć do grup wrażliwych – odbiorców LGBTQIA+, osób w bardzo niepewnej sytuacji lub osób obcego pochodzenia. Ponieważ, bardziej ogólnie, mają mniej możliwości korzystania z opieki, ten problem dostępu logicznie występuje na poziomie CPVS. Zespół pracuje nad tym w szczególności za pośrednictwem grupy roboczej powiązanej z Instytutem na rzecz Równych Szans, gdzie zajmujemy się inkluzywnością, aby dotrzeć do osób, które są niedostatecznie wykrywane, niedostatecznie reprezentowane w odniesieniu do zakresu rzeczywistej przemocy seksualnej wobec tych szczególnie dotkniętych odbiorców.
Unikalny przykład w Europie
Jak widzieliśmy, szczególną cechą CPVS jest umieszczenie w ich ramach wielodyscyplinarnego zespołu, aby umożliwić zgłaszającym się osobom korzystanie z pełnej opieki w tym samym miejscu. Jeśli od Belgii wymagano opracowania tego rodzaju recepcji, to mimo wszystko jest wzorowym uczniem w jej praktycznym zastosowaniu.
Podpisywaniekonwencja Rady Europyw sprawie zapobiegania i zwalczania przemocy wobec kobiet i przemocy domowej, czyli konwencji stambulskiej, Belgia, wraz ze wszystkimi państwami członkowskimi, jest zaangażowana w tworzenie ośrodków pomocy w nagłych wypadkach dla ofiar gwałtu i przemocy seksualnej, odpowiednich, łatwo dostępnych iw wystarczającej liczbie. Konwencja nie narzuca jednak modelu jako takiego. W interesie modelu belgijskiego jest uwzględnienie badania medyczno-prawnego, które jest często odbierane przez ofiary jako hiper traumatyczne. Belgia nie była również zobowiązana do ustanowienia CPVS czynnych 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu ani do włączenia ich do tych szpitali.
Od listopada 2017 r. do końca 2019 r. funkcjonowanie pierwszych trzech ośrodków oceniał Uniwersytet w Gandawie. Po rewelacyjnie udanym crash teście projekt został przejęty przez Instytut na rzecz Równości Kobiet i Mężczyzn, ponieważ długoterminowe finansowanie musiało wziąć na siebie jedno z ministerialnych tek. Odziedziczył go Sekretarz Stanu ds. Równych Szans.
Jeśli model wykazuje wady, zwłaszcza gdy sprawy opuszczają ośrodki wymiaru sprawiedliwości, a zwolnienia wciąż się piętrzą, belgijski CPVS reprezentuje prawdziwy postęp w opiece nad ofiarami przemocy seksualnej i ich odbudowie.
* Przybrał imię, aby chronić swoją tożsamość.
Podobne przedmioty
Tagi:zdrowy,Praca,wiola,Zdrowie psychiczne,napaść seksualna,Belgia