Klucz do świetnego pisania: spraw, by liczyło się każde słowo | Jana Friedmana (2023)

Dzisiejszy wpis gościnny jest fragmentemKlucze do świetnego pisaniaprzezStephena Wilbersa, opublikowane przez Writer’s Digest Books.

Gdybym mógł nauczyć tylko jednego klucza do świetnego pisania, brzmiałby on tak: Niech liczy się każde słowo.

Używaj słów oszczędnie, tak jakbyś sadził ogród jedno ziarno na raz – nie wyrzucaj nasion garściami chcąc nie chcąc, mając nadzieję, że kilka ziarn wyląduje we właściwym miejscu i się utrzyma. Wydobądź pełną wartość z każdego napisanego słowa. Rozpoznaj moc pojedynczego, dobrze dobranego słowa. Zaufaj, że wykona swoją pracę. Z reguły im oszczędniej używasz języka, tym skuteczniej przekazujesz wiadomość.

Rozmowni pisarze nie ufają żadnemu słowu, że wykona swoją pracę, więc otaczają go kilkoma dodatkowymi słowami na dokładkę. Z drugiej strony pisarze, którzy władają językiem z energią i precyzją, rozumieją moc pojedynczego, dobrze dobranego słowa. To kwestia nie tylko nawyków mówienia, ale także orientacji językowej. Rozmowni pisarze nie do końca ufają językowi; robią zwięźli pisarze.

Prawie każdy podręcznik pisania wychwala zalety zwięzłego pisania. Niewielu jednak udziela szczegółowych porad, jak pisać zwięźle. Co następuje po obszarze różnych technik edycji, które pomogą ci wyeliminować rozwlekłość - i pamiętaj, że te techniki mają na celu poprowadzenie cię podczas edycji, a nie podczas szkicowania.

Edytuj dla trzech typów nadmiarowości.

Redundancja jest problemem dla wielu pisarzy. Jak zauważa Joseph Williams wStyl, istnieją trzy popularne typy:

1. redundantne modyfikatory (w których modyfikator implikuje znaczenie słowa zmodyfikowany, jak wwspomnienia z przeszłości,osobiste przekonania,ważne rzeczy, Ikonsensus opinii)
2. zbędne kategorie (w których kategoria jest implikowana przez słowo, jak wduży rozmiar,w kolorze różowym,skrajny w stopniu, Iszczery z charakteru)
3. nadmiarowe pary słów (w których drugie słowo powtarza znaczenie pierwszego, nppo pierwsze i najważniejsze,nadzieje i pragnienia,pełne i kompletne,cenne i nielicznei — jeśli wolno mi pominąć kursywę — tak dalej i tak dalej).

Zarówno Mark Twain, jak i Ernest Hemingway ostrzegali pisarzy przed nieostrożnym stosowaniem modyfikatorów. Wyzwanie w eliminowaniu zbędnych modyfikatorów polega jednak na tym, że zażyłość rodzi samozadowolenie. Im częściej słyszymy i czytamy pewne kombinacje słów, tym bardziej akceptowalnie zaczynają one brzmieć i tym bardziej prawdopodobne jest, że użyjemy ich bezmyślnie — nie dlatego, że są najlepszym, najbardziej naturalnym i zwięzłym sposobem wyrażenia tego, co mamy do powiedzenia, ale po prostu dlatego, że brzmią znajomo.

Czy to nie jest prawdziwy fakt? (Aprawdziwy fakt?)wynik końcowy— fraza tak zbędna jak anowa inicjatywa— jest rozwlekłym pismem.

Podczas edycji uważnie przyglądaj się swoim modyfikatorom.Upewnij się, że nie powtarzają znaczeń słów, które modyfikują. (NiefaktyzawszePRAWDA? niewynikizawsze występują wkoniec? nie sąinicjatywyzawszenowy?) Jeśli tak, usuń je. Nie ma sensu powtarzać tego samego pomysłu dwa razy. (Powtórka dwa razy?)

Kiedy słowo sugeruje jego kategorię, nie pisz jednocześnie słowa i kategorii.Na przykład,okrągły w kształcie,ciężki w wadze, Iw kolorze różowymsą zbędne, bo o tym wiemyokrągłyjestkształt,ciężkijestwaga, Iróżowyjestkolor.

Nadmiarowe parowaniestał się głębiej zakorzeniony w języku angielskim, kiedy pozbawieni praw obywatelskich Anglosasi zaczęli zapożyczać słowa od normańskiej szlachty (tak jak wcześniejsi Anglosasi pożyczali od swoich rzymskich zdobywców, a wcześniej starożytni Celtowie pożyczali od swoich anglosaskich zdobywców). Anglosasi uważali, że zapożyczone słowo brzmi bardziej uczenie, więc przyzwyczaili się łączyć je ze znajomym rodzimym słowem. I oto jesteśmy, ponad dziewięć wieków później, wciąż dopasowujemy nasze słowa. (Kto powiedział, że nawyki mowy są łatwe do złamania?)

Następujące pary są powszechne w mowie, gdzie rytm odgrywa szczególnie ważną rolę w postrzeganiu języka, ale należy ich unikać na piśmie:

• każdy i wszystko
• podstawowe i fundamentalne
• każdy bez wyjątku
• bardzo rzadko
• po pierwsze i najważniejsze
• pełne i kompletne
• jeden jedyny
• koniec i koniec
• Cisza i spokój

Usuń wydrążone żywopłoty i bezsensowne wzmacniacze.

Kiedy należy używać żywopłotów, takich jakbyć możeICzasamiuściślić swoje twierdzenie? Kiedy należy używać wzmacniaczy, takich jakbardzoIabsolutnieaby podkreślić twoją uwagę? Są to pytania, na które należy odpowiedzieć za każdym razem, gdy składasz oświadczenie. Sposób, w jaki na nie odpowiesz, zależy od pożądanego tonu i punktu widzenia.

Czasami będziesz chciał zakwalifikować lub ograniczyć roszczenie za pomocą kwalifikatora. Zamiast na przykład „Zaangażowanie prowadzi do sukcesu”, możesz napisać: „Zaangażowanieczęstoprowadzi do sukcesu”. Innym razem będziesz chciał podkreślić, używając wzmacniacza: „Zaangażowaniezawszeprowadzi do sukcesu”.

Niezależnie od strategii perswazji, przyjrzyj się bliżej swoim żywopłotom i wzmacniaczom. Upewnij się, że wnoszą prawdziwy wkład. Podobnie jak inne rodzaje bezsensownych modyfikatorów, żywopłoty i wzmacniacze są często całkowicie niepotrzebne. Na przykład w poprzednim zdaniu kwalifikatorczęstoskutecznie ogranicza moje roszczenie i powinien zostać zachowany, podczas gdy wzmacniaczcałkowicienie służy żadnemu celowi i powinien zostać usunięty. Aby ustalić, kiedy użyć modyfikatora, a kiedy go pominąć, wypróbuj zdanie bez modyfikatora i zobacz, czy nie zostało utracone coś ważnego.

Nawet jeśli wypowiedź wymaga doprecyzowania lub zintensyfikowania, uważaj, aby nie przesadzić. Jak w przypadku wszystkich modyfikatorów, możesz mieć za dużo dobrych rzeczy. Porównaj na przykład: „Byłemraczejzaskoczony twoimnieco nieoczekiwanydecyzję o powrocie do domu” na „Byłem zaskoczony twoją decyzją o powrocie do domu”. Porównaj też: „Nigdy w życiu nie byłemtak całkowicie i całkowicieobrażony przeztakie rażącowstrętne zachowanie” na „Nigdy nie byłem tak urażonytakiokropne zachowanie” lub, w zależności od twojego ucha, „Nigdy nie byłem tak urażonytakie rażącoobrzydliwe zachowanie”.

Usuń niepotrzebne powtórzenia.

Używane jako celowe narzędzie do tworzenia akcentów, powtarzanie może być potężnym narzędziem. Może tworzyć nacisk i intensywność. Jednak nieostrożne powtarzanie nie tylko marnuje czas czytelnika, ale także zmniejsza skuteczność pisarza. Porównaj „Ważnym czynnikiem, którym należy się zająć, jest wiek” z „Ważnym czynnikiem, którym należy się zająć, jest wiek”.

Czasami musisz powtórzyć pomysł lub myśl, aby przekazać swoje znaczenie i zwiększyć spójność między zdaniami, ale znowu uważaj na niepotrzebne powtórzenia. Powtarzanie tych samych słów w zdaniu lub w kolejnych zdaniach odbierze energię Twojemu stylowi i sprawi, że Twoje pisanie będzie brzmiało płasko: „Nic nie zastąpi regularnej praktyki. Każdy trener nalega na regularne treningi. Możesz uniknąć tego rodzaju obezwładniających powtórzeń, po prostu zastępując powtarzający się rzeczownik zaimkiem: „Nic nie zastąpi regularnej praktyki. Każdy trener na to nalega”.

Unikaj przedłużających się wstępów.

Czasami kładziemy nadmierny nacisk na stosunkowo nieistotne sprawy, zanim przejdziemy do sedna tego, co mówimy. Jak wielu pisarzy fikcji wie, kilka pierwszych zdań szkicu, a nawet kilka pierwszych akapitów lub stron często okazuje się zbędne. Historia, którą odkrywają podczas rewizji, tak naprawdę zaczyna się dopiero później. To, co na pierwszy rzut oka wydawało się istotne, było jedynie rozgrzewką dla pisarza, a nie czymś wciągającym dla czytelnika. Oczywiście wykonuj ćwiczenia rozgrzewkowe, jeśli pomagają ci się rozluźnić i zacząć działać, ale usuń je z ostatecznej kopii.

Oryginał: Należy pamiętać, że w poniedziałek otworzymy godzinę wcześniej.
Edycja: W poniedziałek otwieramy godzinę wcześniej.

Oryginał: Pierwszą rzeczą, na którą należy zwrócić uwagę w tym wszystkim, jest to, że najszybszym podróżnikiem jest ten, który idzie pieszo.
Edycja: Najszybszy podróżnik to ten, który idzie pieszo.

Przytnij końcówki zdań, aby podkreślić zakończenie.

Zarówno w poezji, jak i prozie słowa, które pojawiają się jako ostatnie, mają największą wagę. W poezji to nie przypadek, że rym zwykle pojawia się na końcu każdej linijki. W prozie funkcją kropki jest podkreślenie poprzedzających ją słów. Aby pisać z naciskiem, wykorzystaj naturalne akcenty w zdaniu, rezerwując je dla najważniejszych słów. Pomocne może okazać się myślenie o tych lokalizacjach jako o zarezerwowanym parkingu. Mogą tam parkować tylko słowa „VIP”.

Ze względu na ich szczególne znaczenie zakończeniami zdań należy obchodzić się ostrożnie. Niestety, zarówno w mowie, jak i piśmie, mamy tendencję do kontynuacji po tym, jak przedstawiliśmy swój punkt widzenia. Wydaje się, że mamy problem ze stwierdzeniem, kiedy przestać, wiedząc, kiedy wystarczy. W rezultacie nie kończymy naszymi najważniejszymi słowami i pozwalamy, aby nasze zdania rozciągały się po tym, jak wykonają swoją pracę.

Aby uchronić się przed tą tendencją, szukaj okazji do przycinania zakończeń zdań. Jeśli zredukujesz „Czy to śmierdzi jak zgniłe mięso dla ciebie?” do „Czy to śmierdzi zgniłym mięsem?” robisz więcej niż eliminowanie zbędnych słów. Przenosisz również zwrot VIP, zgniłe mięso, na koniec zdania, gdzie zyskuje na znaczeniu, na jakie zasługuje.

Jako inny przykład rozważ to zdanie: „Restrukturyzacja nie jest łatwa”. Znaczenie jest jasne, ale struktura zdania jest niejasna i niewyraźna. Aby skorzystać z naturalnie akcentowanej pozycji zdania, umieść słowa VIP na końcu i masz: „Restrukturyzacja nie jest łatwa”. Lub, jeśli wolisz, „Restrukturyzacja jest trudna”.

Kiedy piszesz zdanie pozbawione energii, zadaj sobie pytanie: Czy zakończyłem zdanie słowem lub słowami, które chcę podkreślić?

Pewne słowa niepotrzebnie stwierdzają, że coś istnieje. Na przykład zdania kończące się na słowa takie jakdoświadczać,istniejący,wydarzenie, Iwystępującyzwykle można przyciąć. Te słowa są zbędne, ponieważ stwierdzają istnienie czegoś, co zostało już nazwane w zdaniu, a kiedy coś zostanie nazwane, czytelnik może zobaczyć, że rzecz istnieje.

Zdanie, które wykracza poza słowo lub słowa zasługujące na podkreślenie, jest straconą szansą. Rozważmy to zdanie: „Nieustannie szukamy nowych rynków, na które moglibyśmy wejść”. Eliminując zbędne sformułowanie,aby dostać się do, przesuwa frazę VIP,nowe rynki, do naturalnie zestresowanej pozycji: „Nieustannie poszukujemy nowych rynków zbytu”.

Ogranicz osobisty komentarz.

Żyjemy w społeczeństwie skoncentrowanym na sobie, a nasze zaabsorbowanie sobą czasami prowadzi nas do wtłoczenia się w zdania, do których nie pasujemy. Strzeż się tendencji do szczegółowego opisu swojego procesu myślowego. Ogranicz osobisty komentarz.

Oryginał: Czytając ten esej, skłoniłem się do ponownego przemyślenia mojego stanowiska w sprawie wolności słowa.
Edytowano: Ten esej skłonił mnie do ponownego przemyślenia mojego stanowiska w sprawie wolności słowa.

Oryginał: Mam problem z twoim spóźnionym przychodzeniem każdego ranka.
Edytowano: Późne przychodzenie każdego ranka powoduje problemy.

Oryginał: Poważnie wątpię, czy spadek o pięćset punktów na giełdzie oznacza, że ​​wszyscy inwestorzy powinni zmienić alokację swoich aktywów.
Edytowano: Spadek o pięćset punktów na giełdzie nie oznacza, że ​​wszyscy inwestorzy powinni zmienić alokację aktywów.

Oryginał: Pierwszą rzeczą, którą chcę powiedzieć, jest to, że za każdym razem, gdy spotykam się z takimi sytuacjami, przypomina mi się Biedny Richard, który, jak pamiętam, powiedział: „Gruba kuchnia tworzy chudą wolę”.
Edytowano: Jak powiedział Biedny Richard: „Tłusta kuchnia tworzy chudą wolę”.

Jeśli ten post był dla Ciebie pomocny, gorąco zachęcam do zapoznania się z nimKlucze do świetnego pisaniaprzezStephena Wilbersa.